We vertrekken uit Bandhavgarh, helaas is het weer nog steeds slecht. Niet echt de ideale omstandigheden voor onze reis naar Kanha National Pak. Zeker niet omdat het grootste deel van de rit door de bergen gaat, daar mist het vreselijk. Veel respect voor de chauffeur die niet alleen de mist maar ook het chaotische verkeer hier trotseert. We hebben wat foto's gemaakt voor een kleine indruk, maar zonder de bijbehorend geluiden zal dit niet echt overkomen ben ik bang. Ze toeteren hier onophoudelijk en het recht van de sterkste is absoluut van toepassing. Blij dat we niet op een fiets of motor zitten, laat staan langs de weg wandelen, je bent je leven niet zeker! Hoewel we heel weinig ongelukken zien, op de een of andere manier gaat het allemaal net goed. De lodge in Kanha is prachtig, heel traditioneel gebouwd, je waant je in Jungle Book. Sir Kipling heeft dat boek hier in Kanha geschreven, we snappen wel waar hij de inspiratie vandaan haalde, je zit hier middenin de jungle. Max gedraagt zich als Mowgli, er hangen overal schommels en hangmatten in de tuin die natuurlijk allemaal uitgeprobeerd moeten worden. De verzorging is hier weer ongekend, Tess en Max hebben het helemaal goed voor elkaar, speciaal voor hen worden patatjes bij de lunch en het avondeten gebakken, bofkonten. En wederom naanbrood dat niet te versmaden is, wordt vers gebakken boven houtvuur, beetje boter en zout erop, jammie. We hadden eigenlijk verwacht wat kilootjes af te vallen deze vakantie (zeker gezien alle hororverhalen over het eten) maar dat gaat niet lukken haha. Het park is mooi en heel uitgestrekt; er zit veel wild en er zouden ook tijgers moeten zijn. Maar helaas, ze laten zich weer niet zien. Het weer is nog steeds niet geweldig en katachtigen houden nu eenmaal niet van nat en kou. Hoe herkenbaar!!! We beseffen ons steeds meer hoe lucky we zijn geweest in Randhambore toen we 2 tijgers hebben gezien. Daar kunnen we nog lang op teren. Nu nog erachter zien te komen hoe ik die foto's op de blog krijg zodat jullie ook kunnen meegenieten van ons hoogtepuntje. Ben toch niet echt een digibeet maar alle pogingen tot nu toe stranden in een crash van zowel deze blog als de iPad... Onze gids is echt geweldig, hij baalt bijna nog meer dan wij dat hij geen tijgers kan vinden. Hij heeft beloofd om een aantal van zijn foto's naar ons te mailen zodat we nog een beetje napret in NL hebben. Lief natuurlijk maar we hadden zo toch lieve zelf gespot, we kijken nog maar een keer naar onze close encounter in Ranthambore en dromen er nog een keertje van. De natuur laat zich nu eenmaal niet dwingen.